ایجاد نمای رنگی با نمای کامپوزیت در شهر

نگاهی گذرا به نمای شهری و ساختمانهای شهر این نکته را پر رنگ و برجسته میکند که نمای شهری ما خالی از رنگ و هیجان و حرکت است. اگر یک ساعت در شهر تهران سوار بر خودرو شویم و تمرکز نگاهمان را بر ساختمانهای شهر بکنیم آنچه میبینیم پالت رنگی است که جای بسیاری از رنگ‌ها در آن خالی است و آنچه کاملا مشهود است نمایی است از طیف کرم و خاکستری و دودی و مشکی.(ایجاد نمای رنگی با نمای کامپوزیت در شهر)
متریال غالب نماها سنگ میباشد و در جاهایی هم که از مصالح مدرن استفاده شده رنگهای به کار گرفته شده در قالب و همراهی رنگهای سنگی از طیف‌های سنگین استفاده شده است. اینکه رنگ در نمای ساختمان چه تاثیری بر استفاده کنندگان از نما، شهروندان، سرزندگی و پویایی شهر و بازدیدکنندگان و گردشگران میگذارد بخشی است که بعنوان موضوعی مجزا باید به آن پرداخته شود. لیکن آنچه در این مقاله مورد بررسی قرار میگیرد دلایل عدم استفاده از رنگ در نمای ساختمان‌های شهری است.

با توجه به رصد حدود ۲۰ ساله در موضوع نمای شهری اولین و مهمترین موضوع در این میان ریسک پذیری بسیار پایین طراحان و سازندگان در استفاده از طرحهای رنگی در نمای ساختمان است. بیشتر ترس طراحان و سازندگان متوجه عدم استقبال خریداران و استفاده کنندگان و در نتیجه عدم بازگشت مناسب سرمایه است.

دومین عامل موثر طرح‌های کار شده غیر حرفه‌ای است. این عامل نیز به ریسک پذیری طراحان تاثیر مستقیم در این زمینه دارد.

عامل سوم استفاده بیش از حد از سنگ در نمای ساختمان است. نمای سنگ تنوع رنگی محدودی دارد و اجبار به استفاده از سنگ از حجم رنگ در نمای ساختمان کاهش و به تبع آن شهری عاری از رنگ میشود، استفاده از نمای سیمانی و نمای مدرن مانند نمای چوب، ورق کامپوزیت و نماهای سرامیک و …. میتواند به نماهای رنگی در شهر کمک کند.

عامل چهارم متناسب نبودن نمای رنگی با نماهای مجاور است. با توجه به اینکه اکثر نماها فاقد رنگ میباشد لذا ایجاد یک ساختمان با رنگ خاص و متفاوت میتواند تاثیر منفی بر ساختمان داشته باشد، لذا میتوان بصورت پایلوت در برخی از مناطق نوساز و بافت‌های جدید این تنوع رنگی در نمای شهری را به نمایش گذاشت.

عامل پنجم میتوان تبعیت از عوامل اجتماعی در موضوع استفاده از رنگ در زندگی روزمره اشاره کرد. نماهای شهر و نماهای ساختمان‌ها به همان دلیل کم رنگ و بی رنگ و بد رنگ هستند و در یک قالب طبقه بندی میشوند که ماشین‌های شهر رنگی نیست، پوشش افراد فاقد رنگ است، المانهای شهر بی رنگ است وقص علی هذا. لذا شاید تغییر در عادات روزمره و دیدگاههای روانشناسانه در جامعه شناسان بتواند جامعه را از این حجم کم رنگی نجات دهد و به تبع آن زندگی شهری و نماهای ساختمانها رنگ جدید به خود ببیند.(ایجاد نمای رنگی با نمای کامپوزیت در شهر)